Po co komu studia?

Jak to po co? A miliony wspaniałych chwil, kiedy krew krąży szybciej, a każdy dzień jest pełen emocji... Tak – okres studiów, to jest to, co należy poczuć na własnej skórze.

Ku zachęcie dla przyszłych studentów, uświadomieniu obecnych i pokrzepieniu serc byłych...

Okres studencki, to czas kiedy zaczynasz wszystko na własny rachunek... No ok, może nie wszystko i nie na własny...Trzeba jednak zaznaczyć, że wyjeżdżając do nowego miasta (w moim przypadku, tak akurat było), mieszkasz w wynajętym mieszkaniu, które trzeba posprzątać,  opłacić i wyposażyć w podstawowe produkty spożywcze. Nikt nam wtedy nie mówi, co mamy w danej chwili zrobić. Szybko, uczymy się sami wyznaczać sobie pewne obowiązki ;)

Ale koniec o tym... Co jest najważniejsze w tym okresie? Ja, doświadczona absolwentka dwóch kierunków, wiecznie zabiegana, ale szczęśliwa, Wam odpowiem.

LUDZIE

Tak, to ludzie robią klimat, tysiące wspomnień i to, że Ci się chce! Napędzają nas... Wiadomo, że nie wszyscy.
Trzeba tu szybko walnąć statystyką ;-) Znam co najmniej kilkanaście par znajomych, którzy poznali się na studiach i tak już zostali. Niektórzy podczas trzyletnich studiów, zakochiwali się trzy razy. Miłość, miłość, miłość – również i u mnie.

Mieszkanie wtedy zupełnie nie oznacza zwykłych, szarych, czterech ścian i miejsca gdzie śpisz. Lokum studenckie, to miejsce spotkań współlokatorów i nie tylko, to godziny rozmów, wypite kawy (wolę nie liczyć),rozterki i stres przed egzaminem... To także imprezy, aftery, bifory, wieczory panieńskie.  To nauka przez całą noc z przyjaciółką ze studiów (nie raz!). Nie ważne czy mieszkasz w akademiku czy w kamienicy. Nie ważne czy ze swoją drugą połówką, siostrą czy obcymi (na początku) współlokatorami. Zawsze jest co wspominać!

Babia Góra - obóz sportowy 2011

Poznajesz różne osobowości, często trudne... Musisz nie raz, wykazać się dyplomacją. Podczas studiów uczymy się wielu rzeczy, niekoniecznie związanych z obranym kierunkiem. Rozmawiać z Profesorami, Paniami z dziekanatu też trzeba umieć... aby uzyskać to po co się przyszło.

Ten czas to również podejmowanie nowych wyzwań, pójście krok do przodu, realizowanie i odkrywanie siebie, pokonywanie lęków i barier.

Pamiętam to jak dziś... Gdybym jako drugoroczniak (jeszcze trochę wystraszony), po pytaniu dyrektora Centrum Sportu i Rekreacji na pierwszych zajęciach z wychowania fizycznego, nie wystąpiła przed szereg i nie zgłosiła chęci sprawdzenia się w AZSie, nigdy nie poznałabym tylu wspaniałych osób, nie przeżyłabym tych wszystkich chwil i momentów. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że nie grałam w I-szej lidze, nie mam 180 cm wzrostu.

Choć biegałam pomiędzy budynkami Instytutów, które znajdowały się w dwóch różnych rejonach Krakowa, pomiędzy mieszkaniem, a halą... Nigdy nie żałowałam i nigdy nie narzekałam. Ja to po prostu uwielbiałam – życie w ciągłym biegu, musiało się dziać.

Dzięki treningom ukształtował się mój charakter, musiałam stawić czoła niejednej porażce, nie tylko na boisku, ale i prywatnie, w kontaktach z bliskimi mi ludźmi. Nauczyłam się jak chłonąć każdą chwilę i cieszyć się nią, podczas obozów przygotowawczych... Choć ja, nazwałabym to raczej genialnymi wypadami zgranej paczki znajomych. Sport siedział w każdym z nas, ale oprócz tego każdy był inny, poza halą miał swój mały świat, swoje marzenia (mniej lub bardziej związane ze sportem). Kilka kierunków, różnica wieku, różne doświadczenia, różne temperamenty.

Chałupy - obóz sportowy 2012

Mogłabym pisać godzinami, jak świetnie było podczas studiów. Tym, którzy się wybierają – szczerze polecam, tym którzy są w trakcie – chłońcie i doceniajcie każdą chwilę. Jesteś już absolwentem? Mam nadzieję, że masz choć kilka zdjęć z tego okresu. To one, pozwalają nam znów poczuć daną chwilę...

Wszystko to sprawiło, że mam teraz miliony wspomnień, tysiące fotografii i wielką pustkę w sercu, że to wszystko już musiało się skończyć... Nadchodzi nowe.